Odpływasz zmęczony, legendą owiany,       e D C h
A mówią, wędrowcze, żeś morzem posiwiał,  e D C h
Twe wiosła zbutwiałe przyrosły do fali.   e D C h

Ref:
To nie ten, to nie ten,                   e D
Nie ten czas, nie ten wiek.               C h e

Odeszły już stada narwali zmęczonych,
Twój harpun złamany, czas ostrze wykruszył,
Twą burtę roztrzaskał tankowiec ze stali.

Dziób wolno obracasz, by zmierzać do nikąd,
Nieznane łowiska i brzegi nieznane,
Spójrz - morze rozcięte wielką wieżą wiertniczą.

Twój żagiel, wędrowcze, na wietrze omdlały,
Odpływasz w nieznane na wskroś przemoknięty,
Na chwilę się wstrzymał, horyzont rozpalił.

Twój czas biały piasek klepsydry przesypał,
Nie będzie już łowów u brzegów Grenlandii,
Pchnij wiosła, już pora odpłynąć do nikąd.