Ona odeszła!
Odeszła!

Ach wróć, zranione serce zbudź,
Co tłucze w piersi jak ćma,
Bo byłaś mi dniem i pastylką na sen,
Błagam wróć, Zeldo ma!

Bo dziś tak mi źle, drżę jak liść w sinej mgle,
Popatrz tonę wśród łez, jak wśród fal,
Brak mi sił, zginęłaś mi gdzieś,
Poszłaś w dal i tak mi żal!

(Och! Jakie to patetyczne!)

Więc wróć, bym znowu przy Tobie był,
jak twój mruczący kot
bo sztylet mi ostry los w serce wbił
i strzały ciemny ten grot.

I bądź moją Julią, znów proszę tak,
Róży kwiat mi z balkonu tu rzuć,
Przecież tam ci Romeo pewnie brak,
Czyż nie? Mój śnie!
Więc wróć!

(Ta myśl budzi we mnie obrzydzenie!)

Słowa twe nie obchodzą mnie,
Co tylko chcesz sobie mów,
Skróć nieszczęsne życie me,
I czym prędzej kop mój grób.

(Gdybym nie potrzebowała partnera, udusiłabym cię!)

Moja Bułeczko, tutaj jest twój dom,
W nim ja, jak wierny pies,
Już za parę chwil opadnę z sił,
Bo ty to życia treść!

Ja dam ci sto gwiazd i przystań bezpieczną!
Szczęścia i łask otworzę ci wieczko!
Przecież mnie znasz najmilsze Słoneczko!
Więc wróć! Tu wróć!