Sto hadoŭ samoty, nieviadoma ci to viera ŭvaskreśnie.
Sonca nad balotam, za kaliučym drotam zdratavali pieśni.
Dzie ty moj śviet?
Dzie ty moj kraj?
Dzie ty moj śmiech?
Chto ciabie skraŭ?

Majo kachańnie, pakažy mnie šliach dadomu,
Majo kachańnie, nie davaj mnie ŭpaści dolu.
Majo kachańnie... Majo kachańnie...

Viečnyje blukańni, i nichto tabie ničoha nie paraić.
Tut kanflikt liakaĺny, i ŭsie schiĺnyja abrazić dy paranić.
Vorah zaŭždy raić papić
Miortvaj vady z čornych krynic.

Majo kachańnie, pakažy mnie šliach dadomu,
Majo kachańnie, nie davaj mnie ŭpaści dolu.
Majo kachańnie... Majo kachańnie...

Sto hadoŭ samoty, sto hadoŭ huĺni ŭ samaabaronu.
Vorah kinie zmovy, siabra ŭ źviera pieraŭtvorycca raptoŭna.
Jon pryniasie šeraj paroj čaru tabie z čornaj vadoj.

Majo kachańnie, pakažy mnie šliach dadomu,
Majo kachańnie, nie davaj mnie ŭpaści dolu.
Majo kachańnie, pakažy mnie šliach dadomu!
Majo kachańnie, nie davaj mnie ŭpaści dolu!
Majo kachańnie! Majo kachańnie!