Ten, kto na nim grałby
Pod palcami miałby
Każdą nutę, zwiewny smutek
I płaczący śmiech
Ten, co na nim grał
Mógł, jeżeli chciał
Swe marzenia poprzemieniać w dźwięk

Mógł, jeżeli znał
Mógł, jeżeli chciał
Na muzykę poprzekładać
Każdą z ludzkich spraw
Lecz tym, co go brali w ręce
Wystarczało, że
Nie fałszował w ich piosence
Niepotrzebny był im taki flet
Cudowny flet
Niezwykły flet
Czarodziejski flet

Czarodziejski flet
Ton jak ciepły szept
Rytm jak serce ptaka, który
Ma rozpocząć śpiew
Wszystko było w nim
Uśmiech, lęk i łzy
Oddech wiosny i miłosny zew

Chociaż z drzewa, lecz
Niezwyczajna rzecz
O nim Mozart śnił po nocach
Słyszał go we śnie
A tym, co go brali w ręce
Wystarczało, że
Nie fałszuje w ich piosence
Niepotrzebny był im taki flet
Niezwykły flet
Czarodziejski flet
Czarodziejski flet