Moje buty przeszły swoje
Nadreptały się codziennie
Lecz wiedziały jak iść trzeba
Zawsze mi służyły wiernie

Czyścibuta nie widziały
I nie znały ze słyszenia
Pozostały zawsze wolne
Choć odciski przyszło zbierać

Często w błocie w kurzu często
Drogą co kamienie rodzi
Oj przeszły te buty swoje
Dziś już słońce już zachodzi

Stoją w kącie uznojone
Językami liżą rany
Na śmierć ze mną zachodzone
Do wyjściowej idą Bramy