Krajobraz z wilgą i ludzie Marek Grechuta
Tekst piosenki i chwyty na gitarę
-
5 ulubionych
Wstęp
a
d
a
C
E
a
a
W tej okod
licy jest a
zbyt uroczyściea
Jaskółki d
kreślą nad woa
dami freskia
W dzbanie jeE
ziora drzemie a
chłód niebieskiC
I usta mE
ówią to, coa
widzą oczyd
Światło szea
leści, zmaC
wiają się G
liścieF
Na baśń, co E
lasem jak a
niedźwiedź się toczya
d
a
C
E
a
a
Gdzie jest ta d
miłość a
chodząca bezkarnie?a
W ubiorze d
błazna, a
ptaka i aniołaa
Ona spod E
ziemi niea
bieskie latarnieC
Tańczącą E
stopą pod a
sad nasz przywoład
Ludzie wiea
czorem C
siedząc pod G
jabłoniąF
Będą się E
modlić i zaa
bijać o niąa
d
a
C
E
a
a
Im się sprzed
daje święa
cone obrazkia
I wodą d
burze ua
cisza się w nicha
Grają orE
gany i z a
twarzy im maskiC
Zrywa iE
dący poprzez a
popiół mnichd
A wtedy wa
idać, że C
święci i G
oniF
Smucą się w E
cieniu tej a
samej jabłonia
d
a
C
E
a
a
A do tych d
ludzi sa
tarczy zejść z pagórkaa
Zaklaskać d
w dłonie i wya
ciągnąć z mrokua
Skrzypce, gdzie E
śpiewka a
stroszy siwe piórkaC
A staną E
w tańcu, a
choćby na obłokud
Przyszło im a
krzesać oC
berka G
F
I z piekła wezmą taE
ncerkę a
jeśli ich urzekłaa
d
a
C
E
a
a
I tak tu d
będzie jak a
bywa po burzya
Kiedy wysd
tarczy a
trącić ręką gałąźa
Aby czuć E
jeszcze a
fosfor błyskawicyC
Tego obE
razu a
flet już nie powtórzyd
Przed nami a
stoi C
miska soczeG
wicyF
I w ciemność E
psalmu pa
ochyla się ciałoa
d
a
C
E
a
a
Bo się ci d
ludzie a
urodzili w tańcua
I tylko d
czasem poa
przez skrzydła pszenica
Idą się E
modlić do ga
wiazd na różańcuC
Albo opE
arci pa
lecami o sadd
Szukają w a
sobie C
kocią trwogą G
źrenicF
Ziemi, przez E
którą a
biegnie mirry ślada
d
a
C
E
a
a
Wtedy się d
nagle mój a
kraj komuś przyśnia
Z chłopcem pod d
lasem i z a
koniem u studnia
Spłoszona E
gałąź ua
cieknie od liściC
I ptak zE
awoła przez a
sen leśne echod
Wieczorna a
zorza odC
chodząc zaG
dudniF
I nocne gE
niazdo uwa
ije pod strzechąa
d
a
C
E
a
a
Pogasły d
lampy, tyla
ko noc majowaa
Uczy się d
pieśni mia
łosnych na fleciea
Urywa, E
słucha i a
znowu od nowaC
Flet nawoE
łuje z da
rzemiących osiczynd
Rzekę, o kta
órej C
tylko tyle G
wiecieF
Że jest z zieE
leni i ma
ówi o niczyma
d
a
C
E
a