Mało lat, a tak wiele ran.
Dlaczego nadal muszę tu być?
Już próbowałam stąd odejść.
Jeden raz, może dwa, może trzy.
Podjęłam decyzję by zostać, by walczyć.
Jednak co mi daje życie w tym świecie kłamstw?

Wolałabym być po prostu nierealna.
Wolałabym w ogóle nie istnieć.
Nierealna, niewidzialna.
Nierealna, może martwa.
Nie musieć przejmować się
swoimi błędami i problemami.
Nie musieć ranić innych swoimi czynami.
Wolałabym w ogóle się nie narodzić.
Po prostu wolałabym nie istnieć.

Chciałabym wylać na siebie benzynę,
a następnie szybko podpalić.
Nie mam po co tu zostawać.
Już za dużo razy myślałam
o sobie, zapominając o innych.
Oboje wiemy, że byłoby lepiej gdybym odeszła.

Wolałabym być po prostu nierealna.
Wolałabym w ogóle nie istnieć.
Nierealna, niewidzialna.
Nierealna, może martwa.
Nie musieć przejmować się
swoimi błędami i problemami.
Nie musieć ranić innych swoimi czynami.
Wolałabym w ogóle się nie narodzić.
Po prostu wolałabym nie istnieć.

Nie próbuj mnie ratować.
Nie próbuj mnie wskrzeszać.
Nie naprawisz moich błędów.
Nie przywrócisz moich uczuć.
Po prostu daj mi odejść.

Wolałabym być po prostu nierealna.
Wolałabym w ogóle nie istnieć.
Nierealna, niewidzialna.
Nierealna, może martwa.
Nie musieć przejmować się
swoimi błędami i problemami.
Nie musieć ranić innych swoimi czynami.
Wolałabym w ogóle się nie narodzić.
Po prostu wolałabym nie istnieć.