Nie załamuj rąk!
Przecież wrogom Twym
Radują się serca gdy
Przytłoczony ciężarem swego trudu
Walki o prawdę
Poddajesz się

Nie wątp nigdy!
Boś wybrany!
Boś jedyny!
Tyś wojem, który nie zna co to słabość
Tyś piastunem
Swojej ziemi!

Spojrzyj w niebo
To dla Ciebie słońca blask
Wlewa pewność
W Twoją
W Twoją duszę
A w strumieniach wody rwą
By obmywać ręce Twe
Zbroczone krwią
Zbroczone krwią
Podłych wrogów!

Tak piastunie
Tyś stworzony by w pyle wojny śmierć zadawać
Gdy kiedyś polegniesz
Twoja matka

Zawyje wichrem!
Płacząc
Płacząc wśród skał
I pieśnią swą kurhan
Ci
Ci usypie