Vypi, moj siabra,
Napiaredadni śviata:
Dziesiać hod u pałonie -
Heta kruhłaja data.
Dziesiać hod u pauzmroku,
Dziesiać hod u paukroku,
Ad ślapoha vyroku...

Horad zachopleny śviatami horadu,
Ludziam čaho, ludziam tolki nahodu daj,
Paabiacaj im słužbovuju leśvicu,
Daj im nadzieju, što zautra usio źmienicca!
Ludzi žyvuć napałovu u iluzii,
Paabiacaj, — i usio ścierpicca-źlubicca!

Vypi za toje,
Što ty miejsca pustoje.
Dziesiać hod u zapoi,
Dziesiać hod u zastoi.
I nadzieja nia hreje,
I lubou parachnieje,
I kachańnie stareje...

Śviet apantany idejami rounaści,
Voś jana rounaść — žyćcio u nieruchomaści.
Rezkija ruchi, vykazvańni rezkija
Mohuć pryvieści da vyniku kiepskaha!
Cichaja, cichaja, cichaja sažałka, -
Tolki rapuchi, a ptušak niamašaka!

Vypi svoj kielich
Ty za šerych dzion šerah,
Za mauklivaść jahniatau,
Za zamki i za kraty.
Dziesiać hod cicha zhasłych,
Biespraśvietna-kałhasnych,
Nie čužych i nia ułasnych...

Dzieści, kaliści napieradzie, moža być,
Dzieci zamieniać, dla hetaha treba žyć,
Dzieci zamieniać, dla hetaha treba žyć...