Mituśnia karotkich dzion
Adychodzić u niebyćcio.
Niechta šle tabie praklon
Na usio tvajo žyćcio.
Znou malujuć abrazy,
Nad carkvoju staviać kryž.
Prykusiušy svoj jazyk,
Ty pakorliva maučyš.
Pahladzi, što vakoł,
Chto za kim, chto kaho,
Hety śviet suprać nas,
Suprać nas.
Nam nia treba šmat kazać
I rabić naadvarot,
Nam nia treba pradstaulać
Svoj zatorhany narod.
Heta naš z taboju čas,
Heta naš z taboju los.
My žyviem apošni raz,
My žyviem u pouny rost.
Pahladzi, što vakoł,
Chto za kim, chto kaho,
Hety śviet suprać nas,
Suprać nas.