Gęsta mgła, biała jak śnieg,              e D C D
W oddali gdzieś zniknął Australii brzeg.  e D C e
Ster w dłoniach drży, ciężkich rej słychać skrzyp,
Bukszprytu nok ostry nieboskłon tnie.

Ref:
Razem go, dalej go, w Irlandii stronę,
Niech wiatr nas poniesie, gdzie dom nasz jest.
Razem go, dalej go, wzgórza zielone,
Gdzie Atlantyku pięść bije o brzeg.

Passatów moc gna gdzie błękitu toń,
Przez fal bryzgi wiatr niesie wybrzeża woń.
W kubryku śpiew tych, co w morzu od lat,
Ocean im ojcem, ryk wiatru ich brat.

Za rufą wśród fal pozostał zły Horn,
Krew przyschła na ranach zadanych przez sztorm.
Wśród żagli i lin wciąż śpiewam co dnia
O życia żegludze pod prąd i pod wiatr.