Jej smukłe palce naprężone krzykiem         Fis G

pęk rudych włosów na łebku od gwoździa      Fis G

jeszcze nie odszedł czarnych cieni oddział  Fis G

czeka aż wreszcie oswoi się z ciszą         Fis A G Fis


Jej czarne oczy odbijają niebo              Fis G

trzy białe ptaki zatopione w bazalt         Fis G

na kitach hełmów piór zmierzwionych sadza   Fis G

za białym ptakiem chciałaby polecieć        Fis H G Fis


Jej białe zęby usta słodkie wargi

płowieją cichną mamroczą modlitwy

pęk rudych rdestów dłoni uścisk słaby

jeszcze próbuje powstrzymać źdźbło trawy


Jej czarne oczy odbijają nicość

zimną i brudną błyszczą bladym spiżem

jakby już była za tamtą ostatnią granicą

gdzie z niebios lecą w dół płonące krzyże


Vivo sin vivir en mi                        Fis

y de tal manera espero                      G

que muero porque no muero                   Fis