DNie wiem, gdzie zamknęli mnie w krajobrazie dusznych sal,
Cgdzie na twarzach ludzi widać tDylko strach.
Nie wiem, gdzie zamknęli mnie; chloroformu ostry smak,
Cprzez spocone okno wpada Dskrawek dnia.

BW wielkiej pralni mózgów Druch.  G 
BJeden szablon mózgu, jeden Dwzór.G 
BTak jak oni myśleć, Dkochać, trzymać, śnGić,
BTak jak oni Cmuszę zacząć żyć.

Nie wiem, gdzie prowadzą mnie przez kłujący lampy blask,
mocny uchwyt ręki zwalnia szybki prąd.
Nie wiem, gdzie prowadzą mnie w nagłą zapaść tam bez dna,
już pytanie nie zdążyło wybiec poza krtań.

W wielkiej pralni mózgów ruch.
Jeden szablon mózgu, jeden wzór.
Tak jak oni myśleć, kochać, trzymać, śnić,
Tak jak oni muszę zacząć żyć.

Nie wiem, gdzie prowadzą mnie w manekinów obcy tłum,
jakbym był już tylko, tylko jednym z nich.
Nie wiem, gdzie prowadzą mnie, równy szereg głów i nóg,
myślę, kocham, śnię na jeden wzór.

W wielkiej pralni mózgów ruch.
Jeden szablon mózgu, jeden wzór.
Tak jak oni myśleć, kochać, trzymać, śnić,
Tak jak oni muszę zacząć żyć.