Słuchajcie panowie, słuchajcie i panie,       a a7+ a7 a7+

Maleńka łódeczka gdzieś na oceanie,           a a7+ a7 a7+

Maleńki żagielek, człowieczek malutki         d Dsus2 d Dsus2

I jego malutkie radości, i smutki.            E E7 -

Ocean ogromny, potężny i groźny,

I wicher, co hula porywisty i mroźny,

A pyłek człowieczy skulony, zziębnięty,

Chce równać się z nimi, a sięga do pięty.

Ref:

Dokąd podążasz uparcie przez morza żeglarzu,  a G C F C E a -

Czy nie zwątpiłeś ni razu żeglarzu, ni razu?  F C G C G G C -

Wichrem owiany, falą skąpany,                 d a d a d -

W tym żeglowaniu tak rozkochany.              d C E - a -

Słuchajcie panowie, słuchajcie i panie,

Żegluje człowieczek gdzieś na oceanie,

A hardy i dumny, choć taki malutki,

Ma wzrok przenikliwy, lecz horyzont krótki.

I walczy z żywiołem, i bardzo się stara,

A dobry ocean mu płynąć pozwala,

I Neptun łaskawie odpędza wietrzysko,

A on sobie myśli, że jego jest wszystko.

Słuchajcie panowie, słuchajcie i panie,

Nie myślcie, że skończę to dziwne gadanie,

Bo tylko, gdy końca dobiega ten wątek,

To pcha się na usta kolejny początek.

I z portu, gdy w wodzie odbije się zorza,

Już nowa łupinka wyrusza na morza,

A na niej istotka maleńka, pyskata,

Co myśli o sobie, że panem jest świata.