W taawernie, tej za H7rogiem, gdzie cdzerwone płynie awino,
Wśród zagiełku zapoH7conych łbów wyródżnia się dziewaczyna.
WeFsoła śpiewa, Cbawi się, a dwszyscy w krąg piEjani,
Co chwaila inny fH7acet w jej dwsysa się E7ust akasamit.

Ref:
Przyjaaciółko żegElarzy, o Tobie każdy amarzy,
Kiedy Fwina trochę Gwięcej wCypije! E
Przyjaaciółko żeEglarzy, słodki uśmiech na atwarzy,
Ta taFwerna, to bez ECiebie nie ażyje!
PrzyjaCciółko żegGlarzy, o Tobie każdy Cmarzy,
Kiedy Fwina trochę Gwięcej wCypije! E
Przyjaaciółko żeEglarzy, słodki uśmiech na atwarzy,
Ta taFwerna, to bez ECiebie nie ażyje!

Przed chwilą piła wino tu, a już przy drugim stole,
Z innymi swoich wdzięków czar wymienia na napoje,
A każdy stawia jej, by z nim spędziła choćby chwilę.
Zabawa trwa i szum, i gwar, i szanty pod sufitem.

Gdy czasem dłużej któryś z nich zawiśnie na jej wargach,
Wyciąga go na spacer po portowych zakamarkach.
Wracając woła taki gość w tawerny stając progach:
"Chłopaki, ech, złapałem dziś za nogi Pana Boga!"

Za jednym dzbanem, drugi dzban z tym winem karminowym,
Co ścina z nóg, przygina kark i pustkę czyni w głowie,
A ona, jak spełnienia znak, wśród pożądliwej braci,
Kasuje głupców raz po raz, wypłata po wypłacie.

Ref: x2
Para raj, ra ra, raj ra... ... ...

Przyjaciółko żeglarzy, słodki uśmiech na twarzy,
Ta tawerna, to bez Ciebie nie żyje!