Gdzie sosnom wiatr gnie ramiona,  e G D h
W brzeg biją rzędy fal,           e h e
Stoi staruszka zgarbiona          e G D h
I patrzy w morza dal.             e h e

Ref: /x2
Cała jej twarz pomarszczona,      G D G D
Na lasce wsparta dłoń,            G D G
A siwa włosów korona              G D G D
Zdobi zmęczoną skroń.             e h e

Przed wielu laty to było,
Ślub miał być, że ho! ho!
Lecz morze szczęście zniszczyło,
Gdy żagiel szedł na dno.

Ona innego nie chciała,
Okrył ją żalu cień,
Tamtemu wierną została
Aż po dzisiejszy dzień.

I dziwią się sosny krzywe,
Zdumione morze grzmi,
Jakże to w ogóle możliwe
Kochać tak wiele dni?

I nie wie wicher północny,
Gdy suszy słone łzy,
Wie tylko Pan Bóg Wszechmocny,
Co w ludzkiej duszy tkwi.