Gdy pierwsze promienie słonca padły na Brytanie, na przepiękne wzgórza zielone
Zahuczaly syreny - znaczy wróg szykuje sie do ataku na królewska koronę
Nasz wielki, stary bryg, gdy weszlismy na dek swoją siłą budził grozę
W imię króla do ataku! Aby bronić Anglii brzeg, rozkaz padł – ruszyć na morze!

Gdy ruszymy do boju niechaj wicher nas gna
Poprzez grożne białe fale
Bo nie straszny nam żywioł, gdy wróg odważnie trwa
W ogniu walki zginie wielu, lecz zwycięstwo przyniesie nam chwałę

Gdzieś tak po sześciu dniach wynurzył sie z mgły dumny, groźny i wielki jak słoń
Jego żagle złowrogo z wiatrem do nas szły z armat prochu leciała woń
Pierwsze salwy z lewej strony i abordaż na nasz bryg, dalej, naprzód - zatopić go
Gdy huknęło z naszych rur to przeciwnik nagle znikl, w drobnych drzazgach poszedł na dno

Gdy już po cieżkiej bitwie powrotu nadszedł czas na rodzinny angielski brzeg
Blisko dwieście mil od ladu na drodze stanał nam oceanu wielki gniew
Sztorm roztrzaskał łajbe i posłał ją na dno a z załogi tylko trzech
Uszło z życiem i powróciło na ląd by za króla przelewać krew