Słońca blask i mewi krzyk, Atlantyku groźny ryk
Piękne jak poezja zbocza stromych gór
Barwnych kwiatów dzika won, niepojęta morska ton
Na zielona wyspę obieramy kurs

Tam, gdzie fala wali w brzeg, gdzie zapiera w piersi dech
Leży najpiękniejsza z wszystkich pięknych wysp
Święty Patryk wiedzie nas, kiedy znów nadejdzie czas
Do Irlandii brzegów powrócimy znów

Wiec zachodnim brzegiem w dół kliper będzie fale pruł
Z Donegalu poprzez Galway aż do Cork
By w Tawernie być na czas zalać mordę jeszcze raz
Pijąc dobrą Irish Whisky albo grog

I choć życie krótko trwa, czasem kopa w dupę da
Wiatr nam biała piana wali prosto w pysk
Może nagły mocny szkwał rzuci nas na ostrza skał
Wtedy przed oczami przemknie jedna myśl

Jeśli gdzieś istnieje Bóg niechaj sprawi abym mógł
Unieść kufel w górę wśród irlandzkich wzgórz
I gdy już nadejdzie czas, spojrzeć chce ostatni raz
W stronę wyspy otulonej głębia mórz!