Uparty wzrok wpatrzony w dal, wtopiony w twardy łańcuch skał.
Wilgotny żleb zaciska się na szarobiałym nieba tle.

Wczepione w kamień palce drżą, napięte mięśnie wolę gną.
Wytężyć zmysły, wejść na szczyt, napoju bogów ukraść łyk.

Krople potu miarowo, na skałę spadając, czas odmierzając stale,
Myśli goniąc, by zdążyć przed nocą.

Na jedną chwilę oszukany czas, wieczności cień zastyga w nas.
Na jedną chwilę oszukany czas, wieczności cień zastyga w nas.

Czuję zwierzęcy ciała głód w chciwym uścisku twoich ud.
W nagą podłogę wbija mnie taniec, co porwał biodra twe.

Oddechy natarczywe w noc płyną, splecione w jeden głos,
Palce do bólu wbite w kark z ostatnim krzykiem dają znak.

Krople potu miarowo w posadzkę bębnią, czas odmierzając ukradkiem,
Myśli nękając niechcianym świtem.

Na jedną chwilę oszukany czas, wieczności cień zastyga w nas.
Na jedną chwilę oszukany czas, wieczności cień zastyga w nas.
Na jedną chwilę oszukany czas, wieczności cień zastyga w nas.