Umierasz na krzyżu, konasz jak zbity pies
Z przebitym bokiem, opluty i wyszydzony
Słaby bękarcie, parszywy jahwe
Twe owce, wciąż krzyżują cię w myślach
Piją twą wrażą krew i żrą twe zgniłe ciało
Wciąż wyciągają łapy, skamląc abyś sprawił im cud
Lecz ty nędzarzu, jesteś martwy
Twe ciało, czas zamienił w proch
Jesteś niczym, pustym bezmyślnym dogmatem kleru
Znakiem otumanionych mas!
Gardzę twą chrześcijańską trzódką
Ukrywam się w mroku całą wieczność
Pluję od wieków na twój grób
Twe owieczki drżą ze strachu
Gdy widzą w ciemnościach mój hipnotyczny,
szkarłatny wzrok
Gdy słyszą w oddali mój opętańczy śmiech
Czyham jak wąż, ścigam jak cień,
pożrę jak Wilk
Nic już nie uratuje twej nędznej tłuszczy
Martwy żydowski bożku
Plugawy, ropiejący psie!