Gdy płyniemy hen, daleko,
z wiatrem żagle idą w tan
tam, gdzie nowy ląd nas czeka
i portowy gwar.

Dni mijają i tygodnie
na pokładzie praca wre,
każdy swe wytarte spodnie
zmienić wreszcie chce, a morze

Morze szumi jakby chciało
do snu ukołysać świt,
sino-złotą rześką falą
chce zatrzymać dobre dni,

mewy białym skrzydłem leci
pod niebiosa, w słońca blask,
by nad nami tęczą świecić,
w świat prowadzić nas.

Więc tańczymy razem z falą
czy jest sztorm, czy wicher dmie,
albo jak spokojną dalą
znów cieszymy się.

A gdy wreszcie dopłyniemy
do zielonych portu bram,
to na kei przystaniemy
i spojrzymy tam, gdzie morze

Morze szumi jakby chciało...