Smutak mnie nahadaje maje pačućci
Zasłonaj vosieńskich chmar.
Ciša chałodnaj nočy,
Pusteča, zmročny i daskanały abšar.

Kropli daždžu bjuć pa vadzie,
Kab ažyvić časy staryja.
U biezdani času losy ludziej,
Tych, što dla nas viečna žyvyja.

Daloki kryk nahadaje moj smutak,
I ja čakaju jaho.
Suśviet pačućсiaŭ i ŭspaminaŭ
Unutry mianie adnaho.
Daloki kryk cišyniu razryvaje
I praz chvilinu ścichaje.
Usio što ty šanavaŭ i lubiŭ
Kaliści pamiraje.

Cieni časoŭ minułych u chvalach brudnych,
Biaskoncaść šerych daždžoŭ.
Stohny z hłybiniaŭ vodnych azior chałodnych
Kličuć mianie znoŭ.