Tam, dzie kaniec usich šlachoŭ,
Ziamla palitaja slazami.
U joj tyja, chto spakoj znajšoŭ
Pad pomnikami-kamianiami.
U ščylnaj cišyni čuvać
Niamych abryŭki hałašenniaŭ.
Pačućciaŭ sumnych nie strymać.
Niama dla śmierci prabačeńnia.

Napaśla znoŭ pakidajem
Dzień sustrečy, čas spatkańnia,
My čamuści zabyvajem,
Śmierć hadzin nie vybiraje.

Toj, chto syšoŭ z žyćcia nazaŭždy,
Sa śvietu žyvych u apošni šlach,
Pakinuŭ pusteču ŭ dušy,
Samotu i smutak u vačach.
Tych, kaho kaliś pachavali,
Paśla śmierci nie zabyvajuć.
Tych, kaho kaliś šanavali,
Paśla śmierci ŭspaminajuć.

Miortvym spakoj, a žyvym – tolki cichija dumy,
Pošuk schavanaha sensu ŭ śmierci raptoŭnaj.
Cień uspaminaŭ jak sproba schavacca ad sumu.
I škadavańnie, što ščaście dajecca časova.

U sercach tych, chto straciŭ rodnych,
Cišyniu strasajučy,
Iljecca pieśniaju žałobnych
Bol, nie sucichajučy.
Hetu pieśniu toj pačuje,
Chto kaliści pieražyŭ
Śmierci hora i sumuje
Ab pamierłych u dušy.

Padajecca, śviet staŭ ciomny
Ad pakutaŭ ciažkaj straty,
Ale ludziam usio roŭna,
Tut nichto nie vinavaty.

Toj, chto syšoŭ z žyćcia nazaŭždy,
Sa śvietu žyvych u apošni šlach,
Pakinuŭ pusteču ŭ dušy,
Samotu i smutak u vačach.
Tych, kaho kaliś pachavali,
Paśla śmierci nie zabyvajuć.
Tych, kaho kaliś šanavali,
Paśla śmierci ŭspaminajuć.

Śpicie spakojna, cudoŭnyja ludzi,
Tyja, kaho nazaŭždy my zhubili.
Jak było z vami, tak zaraz nia budzie.
Śviet byccam šery, zrabiŭsia niamiły.