Jaka ty jesteś, jaka właściwie?
Czym mam tłumaczyć twoje milczenie,
które usiadło pomiędzy nami
obcym przechodniem, wieczornym cieniem?

Jaka ty jesteś, jaka właściwie?
Czy między hufce tej pory późnej
wyglądasz, jakby słów ci zabrakło
na nasze próżne, to popołudnie?

Zobacz, jak się w noc obleka
konarów pusty bez.
A na jak długo, a na jak długo?
A tu już skośnie prószy śnieg.

Więc może chodźmy pod jesienną
w swą okutany narzutę.
Ostatni dokarmiacz gołębi wyzbiera
tak rzadkiej rozmowy okruchy.