Błagam, Cię, Boże, nocą i dniem
byś skrzydłem sokoła uczynił mnie.

Słońca na niebie dosięgnąć chcę, Panie,
i drogi zgubionej odnaleźć ślad.

Ach, ach, patrz, jak serce me
pali się w płomieniach tęsknoty tej.
Wiesz, że nie potrafię obronić się, Panie,
przed bólem i żalem, więc zabij mnie.

Jak ptak, co po niebie krąży cały dzień,
i tylko może go powstrzymać śmierć,

tak moje serce pełne jest łez, Panie,
i drogę zgubioną odnaleźć chce.

Ach, ach, patrz, jak serce me...

Nie potrafię obronić się, Panie,
przed bólem i żalem, więc zabij mnie.