Kiedy noc nie będzie krętą szosą
Kiedy dziś nie będzie takim długim dniem
Kiedy jutro nie będzie tak daleko
Słowo sam straci sens jak pusty dźwięk

Gdyby ona leżała tutaj ze mną
Gdybym słyszał, jak jej serce bije z moim
Gdyby dziś jak dawniej była tutaj
Wtedy znów w moim łóżku mógłbym spać

Zgubiłem swe odbicie w lustrze wody
I w każdym moim słowie dźwięczy ból
Nie słyszę echa moich kroków
Gdy depczę zieleń moich pól

Jest piękno w tej wielkiej ciemnej rzece
I w tęczy co jest końcem pory złej
Lecz nikt nie zdoła nigdy ich porównać
Do piękna które widzę w oczach jej