Próżne starania, ja i tak mam Cię przy sobie,
Niepotrzebnie wiatr przegania, smutne myśli w mojej głowie
Pod tym samym przecież słońcem, będzie pachnieć nam powietrze
Ja z księżycem porozmawiam, on dobranoc Ci wyszepcze
Nic mi wcale nie zabrałaś, wszędzie zawsze jest za blisko
Znaczę z Tobą mój widnokrąg, a więc znaczysz dla mnie wszystko
I nie ważne co przede mną, lecz co w środku teraz noszę
Czasem tylko chłód owieje, więc o Twój ogień Cię poproszę

Gdy Cię zobaczę,
Gdy świat się rozpłacze
I chwycę za ręce
I będę chciał więcej
Radosnej nadziei, niech wiatr mi przywieje
Moja miłości ja już się nie zmienię

Zgadnij co mi przypomina, błękit nieba nad głowami
Nie uciekłaś tak daleko, wciąż Cię czuje pod palcami
Znów pomacham Ci w bezruchu i zanucę coś miłego
Wiem, że znowu mnie odnajdziesz, nie uwierzę w nic innego
Woda w rzece podpowiada, że u Ciebie czas już płynie
Może u mnie też się ruszy, może popchnę go przez chwilę
Już nie jedno przejść musiałem, a to tak proste się wydaje
Więc dlaczego muszę usiąść, gdy zadaje to pytanie

Kiedy znów Cię zobaczę
Kiedy świat się rozpłacze
I pochwycę za ręce
I nie puszcze więcej
Słońce twarz Ci otuli, skradnie z oczu zmartwienie
Moja miłości ja już się nie zmienię