Nie on, nie on miał tyle szczęścia -
- Otwierać oczy widząc Cię
Odratowany od ugięcia
Nie zdołał jeszcze zebrać sił

Nie on, nie on żyje powietrzem
Przesyconym Twoim tchem
Gdyby coś miał oddałby resztę
By, chociaż te powietrze mieć

Nigdy do końca nie wyleczy
Niewypowiedzianych słów
Mogących kiedyś wszystko zmienić
Nie mając takiej mocy już

Od wielu ziaren wyciszony
Które w klepsydrze ani rusz
Twego widoku pozbawiony
Bardziej nie zubożeje już

Wykleił wszystkie puste miejsca
Przez które mógł wyciekać żal
Odchodząc wolno od szaleństwa
Które niechcący stworzył sam