e D C D -- e D C D 1.ea Dawno już w mieście drwił z niego każdy e a ea Pośmiewiskiem był ludziom na co dzień e a CGCG Ot wariat chory na wyobraźnię C G C G aH7 Wiecznie w drodze spóźniony przechodzień a H7 Dokąd idziesz pytali go bliscy e a Z tego bracie to trzeba się leczyć e a A on brał tekturową walizkę C G C G I wychodził swym obrazom naprzeciw mówiąc a H7 Ref: eaH7e Idę tam gdzie bezmiar błękitu|e a H7 e eaH7e Światłocienie cyprysów przy drodze|e a H7 e CGCG Feerią barw każdy ranek rozkwita| C G C G aH7 Chociaż wiem że do celu nie dojdę|x2a H7 e D C D -- e D C D 2. Gdy malował świat milkł jak zaklęty e a Kurczył się w skrawek płótna na ramach e a A on pieścił je jak pierś kobiety C G C G W siedmiobarwnych tęcz kreskach i plamach a H7 Kiedy skończył wpatrywał się w ciszę e a By natchnieniem nasycić znów duszę e a A gdy już dał się marszandom wykpić C G C G Pił noc całą by z brzaskiem wyruszyć mówiąc a H7 3. Dawno już w mieście drwił z niego każdy e a Pośmiewiskiem był ludziom na co dzień e a Ot wariat chory na wyobraźnię C G C G Wiecznie w drodze spóźniony przechodzień a H7 Dokąd idziesz pytali go bliscy e a Z tego bracie to trzeba się leczyć e a A on brał tekturową walizkę C G C G I wychodził swym obrazom naprzeciw mówiąc a H7 e D C D -- e D C D

Intro: a E F a / a E F a Dawno w mieście już drwił z niego każdy a d Pośmiewiskiem był ludziom na co dzień a d Ot wariat – chory na wyobraźnię F C F C Wiecznie w drodze spóźniony przechodzeń d E Dokąd idziesz pytali go bliscy Z tego bracie to trzeba się leczyć A on brał tekturową walizkę I wychodził obrazom naprzeciw mówiąc: Idę tam, gdzie bezmiar błękitu C G d a Światłocienie Cyprysów przy drodze C G d a Feerią barw każdy ranek rozkwita F C F C Chociaż wiem, że do celu nie dojdę d E Gdy malował świat milkł jak zaklęty Kurczył się w skrawek płótna na ramach A on pieścił je jak pierś kobiety W siedmiobarwnych tęcz kreskach i plamach Kiedy skończył wpatrywał się w ciszy By natchnieniem nasycić znów duszę A gdy już dał się marszandom wykpić Pił noc całą, by z brzaskiem wyruszyć mówiąc: Idę tam, gdzie bezmiar błękitu Światłocienie Cyprysów przy drodze Feerią barw każdy ranek rozkwita Chociaż wiem, że do celu nie dojdę