Widzimy się co dzień na schodach w metrze, C F G Gdy ona jedzie na dół – ja na powierzchnię C F G Ja wracam z nocnej zmiany, a ty pracujesz rano a e Ja jestem niewyspany, ty z twarzą zatroskaną F G C a A schody jadą, choć mogłyby stać d G C a na stacji Jerzego z Poděbrad d G C / C F C a G C Praga o szóstej sennie jeszcze ziewa I tylko my naiwni – robimy co trzeba Ja spieszę się z kliniki, gna do kiosku ona Zmęczone dwa trybiki, dwie wyspy wśród miliona A schody jadą, choć mogłyby stać na stacji Jerzego z Poděbrad Choć o tej samej porze - randki są ruchome, Bo w tym tandemie każdy jedzie w swoją stronę Ja w lewo, ona w prawo - nie ma odwrotu Ją czeka Rude pravo, a na mnie pusty pokój A schody jadą, choć mogłyby stać na stacji Jerzego z Poděbrad Na czarodziejskich schodach czuję w sercu drżenie, Gdy kioskareczka Ewa śle mi swe spojrzenie W pośpiechu ledwie zdążę szepnąć - „witam z rana”, Bo całowania w biegu surowo się zabrania A schody jadą, choć mogłyby stać na stacji Jerzego z Poděbrad A Praga drzemie i nic jeszcze nie wie O dwojgu zakochanych, zapatrzonych w siebie Już tęsknią nasze włosy w pędzie poplątane Do tego, co nas czeka, do tego, co nieznane A schody jadą, choć mogłyby stać d G C a na stacji Jerzego z Poděbrad d G C a A schody jadą, choć mogłyby stać na stacji Jerzego z Poděbrad

Widzimy się co dzień na schodach w metrze, C F G Gdy ona jedzie na dół – ja na powierzchnię C F G Ja wracam z nocnej zmiany, a ty pracujesz rano a e Ja jestem niewyspany, ty z twarzą zatroskaną F G C a A schody jadą, choć mogłyby stać d G C a na stacji Jerzego z Poděbrad d G C (C F C a G C) Praga o szóstej sennie jeszcze ziewa I tylko my naiwni – robimy co trzeba Ja spieszę się z kliniki, gna do kiosku ona Zmęczone dwa trybiki, dwie wyspy wśród miliona A schody jadą, choć mogłyby stać na stacji Jerzego z Poděbrad Choć o tej samej porze - randki są ruchome, Bo w tym tandemie każdy jedzie w swoją stronę Ja w lewo, ona w prawo - nie ma odwrotu Ją czeka Rude pravo, a na mnie pusty pokój A schody jadą, choć mogłyby stać na stacji Jerzego z Poděbrad Na czarodziejskich schodach czuję w sercu drżenie, Gdy kioskareczka Ewa śle mi swe spojrzenie W pośpiechu ledwie zdążę szepnąć - „witam z rana”, Bo całowania w biegu surowo się zabrania A schody jadą, choć mogłyby stać na stacji Jerzego z Poděbrad A Praga drzemie i nic jeszcze nie wie O dwojgu zakochanych, zapatrzonych w siebie Już tęsknią nasze włosy w pędzie poplątane Do tego, co nas czeka, do tego, co nieznane A schody jadą, choć mogłyby stać d G C a na stacji Jerzego z Poděbrad d G C a A schody jadą, choć mogłyby stać na stacji Jerzego z Poděbrad