Gdy wreszcie dotarłem do Liverpool, a G Zabawić trza było się. a e a Dziewczynki i drinki, normalna to rzecz, C a C Któż liczyłby grosze swe? a G E7 A zanim w kieszeni ujrzałem dno, a C a e Przyrzekłem sobie, że: a G E7 Dosyć już tego, już nigdy więcej a G Na morze nie wrócę, o nie! a e a Ref: O nie, o nie, C G Na morze nie wrócę, o nie! d F G Dosyć już tego, już nigdy więcej a G Na morze nie wrócę, o nie! a e a Ruszyłem w miasto, spotkałem ją, dałem namówić się: "Chodź ze mną mały, wiem czego Ci brak, nie będzie Ci ze mną źle." Gdy świt mnie obudził, nie było już jej, zniknęła jak we mgle. Wściekły i goły wiedziałem już, że znalazłem się znowu na dnie. Na dnie, na dnie, znalazłem się znowu na dnie. Wściekły i goły wiedziałem już, że znalazłem się znowu na dnie. Powlokłem się, w końcu port blisko był, nie wiedząc co ześle mi los. Znajomy werbownik zdziwił się, gdy znowu usłyszał mój głos. "Niedawno mówiłeś, że skończyć z tym chcesz, takich jak Ty mam ze stu, Lecz dosyć tej gadki, zabieraj manatki i ruszaj na morze znów!" I znów, i znów, ruszaj na morze znów. Dosyć tej gadki, zabieraj manatki i ruszaj na morze znów. Stał tam wielorybnik, co płynąć miał w stronę arktycznych mórz, Gdzie wściekłe wichry, ziąb, śnieg i lód, że prawie zamarza rum. Gdybym miał chociaż co wciągnąć na grzbiet, nie byłoby może tak źle. Prędzej skonam, niż dam nabrać się, by płynąć kiedyś znów rejs. Znów w rejs, znów w rejs, płynąć kiedyś znów w rejs. Prędzej skonam, niż dam nabrać się, by płynąć kiedyś znów rejs. Wiosło mierzy dwadzieścia stóp, a ręce są tylko dwie. Od piątej rano do zmierzchu co dzień, potem z nóg ścina mnie. Czasami po prostu nie chce się żyć, czy kiedyś to skończy się? Znowu przyrzekam sobie, że na morze nie wrócę, o nie. O nie! O nie! Na morze nie wrócę, o nie! Znowu przyrzekam sobie, że na morze nie wrócę, o nie! A, gdy wreszcie dotarłem do Liverpool, zabawić trza było się. Znów dziewczynki i drinki - normalna to rzecz, któż liczyłby grosze swe? I znów, nim w kieszeni ujrzałem dno, przyrzekłem sobie, że: Dosyć już tego, już nigdy więcej, na morze nie wrócę, o nie! O nie! O nie! Na morze nie wrócę, o nie! Dosyć już tego, już nigdy więcej na morze nie wrócę, o nie!

Gdy wreszcie dotarłem do Liverpool a G a Zabawić trza było się e a Dziewczynki i drinki, normalna to rzecz a C a C Kto liczyłby grosze swe a G E A zanim w kieszeni ujrzałem dno a C a e Przyrzekłem sobie, zę a G Dosyć już tego, już nigdy więcej a G Na morze nie wrócę, o nie! a e a O nie! O nie! C G Na morze nie wrócę, o nie! d F G Dosyć już tego, już nigdy więcej a G Na morze nie wrócę, o nie a e a Ruszyłem w miasto, spotkałem ją i dałem namówić się "Chodź ze mną mały, wiem czego ci brak, nie będzie ci ze mną źle" Gdy świt mnie obudził, nie było już jej, zniknęła jak we mgle Wściekły i goły wiedziałem już, że znalazłem się znowu na dnie Na dnie, na dnie Znalazłem się znowu na dnie Wściekły i goły wiedziałem już Że znalazłem się znowu na dnie Powlokłem się, w końcu port blisko był, nie wiedząc co ześle mi los Znajomy werbownik zdziwił się gdy znowu usłyszał mój głos "Niedawno mówiłeś, że skończyć z tym chcesz, takich jak ty mam ze stu Dosyć tej gadki, zabieraj manatki i ruszaj na morze znów" I znów i znów, Ruszaj na morze znów Dosyć tej gadki, zabieraj manatki I ruszaj na morze znów Stał tam wielorybnik, co płynąć miał w stronę arktycznych mórz Gdzie wściekłe są wichry, ziąb, śnieg i lód, że prawie zamarza rum Gdybym miał chociaż co wciągnąć na grzbiet, nie byłoby może tak źle Prędzej skonam, niż dam nabrać się wypłynąć kiedyś znów w rejs Znów w rejs, znów w rejs Płynąć kiedyś znów w rejs Prędzej skonam niż dam nabrać się by Płynąć kiedyś znów rejs Wiosło mierzy dwadzieścia stóp, a ręce są tylko dwie Od piątej rano do zmierzchu co dzień, potem z nóg ścina mnie Czasami po prostu nie chce się żyć - czy kiedyś to skończy się? Znowu przyrzekam sobie, że na morze nie wrócę, o nie! O nie, o nie Na morze nie wrócę, o nie Znowu przyrzekam sobie, że Na morze nie wrócę, o nie Gdy wreszcie dotarłem do Liverpool zabawić trza było się Znów dziewczynki i drinki - normalna to rzecz, którz liczyłby grosze swe I znów nim w kieszeni ujrzałem dno przyrzekłem sobie, że: Dosyć już tego, już nigdy więcej, na morze nie wrócę, o nie O nie, o nie Na morze nie wrócę, o nie Dosyć już tego, już nigdy więcej Na morze nie wrócę, o nie