Dziwnych rzeczy można się napatrzeć,
Na przykład, na przykład, niestety, w teatrze.
Takich wrażeń nic nie może zatrzeć,
Wspaniałe jest życie, niestety, w teatrze.
Słowo tutaj zmienia się w zaklęcie
I zawsze, i zawsze znaczy dużo więcej.
Mkną intrygi na spienionych koniach,
A słońce, a słońce ktoś hoduje w dłoniach.
A pozory, najpierw niepozorne,
Na końcu, na końcu stają się ogromne.
Niepojęte nagle bywa jasne,
Wspaniałe, prześliczne jest życie w teatrze.
Aż do końca oczy można spatrzeć,
Pamiętaj, pamiętaj, kiedyś jest w teatrze!