Ja mam dość tego, mam dość tego
I co z tego to, że mam dość tego
I dość jego, dość siebie was, jej i każdego
Nie chcę dojść do niczego, bo mam już dość tego

Gdziekolwiek bym nie poszedł, jakiej wybrał drogi
Są ludzie, co chcą mi mówić cały czas co robić
Jak robić, z kim robić, gdzie robić, po co robić
Nie chcę nic, tworzyć z kimś, co mi czas trwoni
Idź do nich, szczujcie mnie swoimi radami
Mam w dupie was a wasze rady za nic
Nie dam nałożyć sobie kagańca przez otoczenie
Ogłaszam bunt i wygram nie tylko na scenie
Dajcie mi długopis, nie żebracze wersy
A za jakiś czas sam wam wyznaczę trendy
Tak fajnie, że za mnie wiesz lepiej którędy
Ty mój, wybawco, tak wiem, że popełniam błędy
Więc zajmij się sobą, nie jesteś, dziwko, wieszczem
Bierz swoje, kurwa, mądrości i idź zdychać w piekle
Dzięki za twoją przyjaźń dozgonny kolego
Tylko że teraz mi ona nie sprzyja, dlaczego?!

Bo mam dość tego, mam dość tego
I co z tego to, że mam dość tego
I dość jego, dość siebie was, jej i każdego
Nie chcę dojść do niczego, bo mam już dość tego

Czasem chcę się tylko wyluzować
Albo nie chcę nic, chcę pomilczeć po prostu
Ale, po chuj, doszukujesz się w mym braku słowa
Depresji, nieszczęścia czy samobójczych wniosków
Jak będę chciał to ci powiem, zgodzisz się?
Szkoda, że zanim zacząłeś pierdolić, nie było źle
Nie mów mi co jest, a co nie w moim stylu
Widocznie się zmieniłem przez ostatnie pięć minut
Mój problem to ci co mówią, że mam problem co chwilę
Przecież mówię, że nic, jesteś ograniczonym debilem?
Będziesz mi wmawiać na siłę, że coś się stało
Denerwować nas bardziej, co, wciąż ci mało?
Ależ spokojnie doceniam dobre chęci, dziecino
No, buziaki, ty też możesz na mnie liczyć
Tylko zastanów się, ty pełna hipokryzji świnio
Czy nie lepiej mnie przestać trzymać na smyczy?

Bo mam dość tego, mam dość tego
I co z tego to, że mam dość tego
I dość jego, dość siebie was, jej i każdego
Nie chcę dojść do niczego, bo mam już dość tego