Jean-Bob:
Już byłem na muszce,
I prochu zapach znam.
Raz nawet aligator chciał mnie zjeść,
Ryzyko dobre jest dla głupków.
Lecz książę pan,
Niech dba o głowę i książęcą swoją cześć.

Jeśli prostak chce poświęcać się
I widać, że mu klepki brak,
Pal sześć skoro życia ma dość,
Lecz niech książę co szparagi je
I piękny nosi frak
Niech dla księcia ryzykuje z tłumu ktoś.

Odetta:
Ależ Jean-Bob,
Gdy przyjaciela mieć chcesz też.
To dbaj o niego od dziś,
Gdy przyjaciela mieć chcesz to wiedz,
O niego warto się bić
Wśród chłodów będzie z tobą,

Puffin:
Smutny jest to rozbawisz go,
Odetta:
W trudnej chwili powiesz mu,
Puffin:
Złam strach!
Odetta:
No i w mig znika całe zło,
Nie oglądasz się w tył.
Puffin:
Pędzisz prosto do gwiazd,
Odetta:
Bo refren ten od dawna dobrze znasz,

Gdy przyjaciela mieć chcesz wiesz,
By oddać mu każdą myśl,
Gdy przyjaciela mieć chcesz to wiedz,
Dla niego warto się bić.

Jean-Bob:
(Ależ to śmieszne)
Włazić do pułapki,
Na pień drzewa leźć,
Gonić kogoś albo się kryć,
To strach ciągle pomoc komuś nieść,
I zwycięską śpiewać pieśń.

Wiecznym bohaterem być,
Samemu szukać guza – nie bawi to mnie.
Od sukcesów znacznie więcej bywa klęsk,
Choć to ciekawe jest,
Przecież zginąć można też,
I powiedzcie jaki to ma wszystko sens?

Odetta:
Ależ Jean-Bob,
Jeśli przyjaciół mieć chcesz, wiesz,
By oddać im każdą myśl.
Jeśli przyjaciół chcesz mieć to wiedz,
Że dla nich warto się bić.

Szybki:
Nadstawiasz dla nich karku,
Odetta:
Poświęcasz się, by pomóc im,
Puffin:
Przez burzę i śnieg dla nich w ogień byś szedł,
Odetta:
Nie poddajesz się wiatrom złym.

Razem:
Choćbyś utknął na dnie,
Szybki:
Nie cofasz się, nie
Odetta:
Dasz sobie radę.

Jeśli przyjaciół mieć chcesz, wiesz,
By oddać im każdą myśl,
Jeśli przyjaciół chcesz mieć to wiedz,
Że dla nich wciąż warto żyć.