Człek jest poetą swego losu            A d
Przez życie z życiem się naszarpie     C F
Bóg ma na ból doczesny sposób          g G0 d
Tych najwrażliwszych bierze najpierw   B A7 d

Tak Pan Cogito w podróż ruszył
Za gęstniejących zmarłych tłumem
Aby doświadczyć okiem duszy
Czego nie objął nikt rozumem

Idąc do nieba prostą ścieżką           H7 e
Jak ta co wiodła go na ziemi           D G
Ujrzał, że w kraju, w którym mieszkał  a e
Żegnamy go zdrętwiali niemi            C H7 e

Opuścił świat z bagażem wierszy
Które jak złoto żywi ważą
Oto najpierwszy pośród pierwszych
Odszedł bez Nobla, ale z twarzą