Tym których dom w sławach falą jest oblewany,
Tym których dni mienią się bielą wian,
Tym których dom w sławach falą jest oblewany,
Tym których dni mienią się bielą wian,
Nim wstanie dzień słońce spojrzy na świat,
Daj panie wiatr ku brzegom wrócić im daj.
Tym którym niebo najlepszym jest drogowskazem,
Tym których wiatr smaga włosy i twarz.
Nim wstanie dzień słońce spojrzy na świat,
Daj panie wiatr ku brzegom wrócić im daj.
Tym którym niebo najlepszym jest drogowskazem,
Tym których wiatr smaga włosy i twarz.
Tym którym świat z dnia na dzień wciąż jest odkrywany,
Tym których cel taki sam jest od lat.
Tym których świat z dnia na dzień wciąż jest odkrywany
Tym których cel taki sam jest od lat.
Nim wstanie dzień słońce spojrzy na świat,
Daj panie wiatr ku brzegom wrócić im daj.
Tym którym niebo najlepszym jest drogowskazem,
Tym których wiatr smaga włosy i twarz.
Nim wstanie dzień słońce spojrzy na świat,
Daj panie wiatr ku brzegom wrócić im daj.
Tym którym niebo najlepszym jest drogowskazem,
Tym których wiatr smaga włosy i twarz.

Pijmy za przyszłość za lepszy czas,
I wypijmy za ludzi, których czas nienagli,
Za stopę wody, za kompas gwiazd,
I za naszych przyjaciół i za wielkie żagle.
W gorę kielichy bo pełne szkło,
Przecież nikt nam nie powie co komu pisane,
Toast spełnimy za dobry los,
I nie sposób nie wypić za urocze panie.
Za tych odważnych co już na dnie,
No i za tych odważnych którzy wciąż na fali,
Za oceany i za tę pieśń,
I abyśmy kiedyś znów ją zaśpiewali.

Tym których dni, upływały wśród wód niebieskich,
Tym, którzy dziś są natchnieniem dla mas.
Tym których dni, upływały wśród wód niebieskich,
Tym, którzy dziś są natchnieniem dla mas.
Nim wstanie dzień słońce spojrzy na świat,
Daj panie wiatr ku brzegom wrócić im daj.
Tym których los stał się kanwą dla opowieści,
Tym których pieśni zaśpiewać dziś czas,
Nim wstanie dzień słońce spojrzy na świat,
Daj panie wiatr ku brzegom wrócić im daj.
Tym których los stał się kanwą dla opowieści,
Tym których pieśni zaśpiewać dziś czas...