A jak poszedł król na wojnę,

Grały jemu surmy zbrojne,

Grały jemu trąby złote

Na zwycięstwo, na ochotę.

A jak poszedł Stach na boje,

Zaszumiały jasne zdroje,

Zaszumiało kłosów pole

Na tęsknotę, na niedolę.

A na wojnie świszczą kule,

Lud się wali jako snopy,

A najdzielniej biją króle,

A najgęściei giną chłopy.

Szumią orły chorągwiami,

Skrzypi kędyś krzyż wioskowy

Stach śmiertelną dostał ranę,

Król na zamek wrócił zdrowy.

A jak wjeżdżał w jasne wrota,

Wyszła przeciw zorza złota

I zagrały wszystkie dzwony

Na słoneczne świata strony.

A jak chłopu dół kopali,

Zaszumiały zboża w dali,

Dzwoniły mu przez dąbrowę

Te dzwoneczki, te liliowe.