d A d F B F
Jest drożyna, jest przez caluchną wieś
F B A d d A d
wydeptała ją dziewczyna/Kasieńka, jak jeść nosiła./bis


Jak jeść nosiła, Boga prosiła,
ażebyś ty mój, Jasieńku, ja twoją była!/bis


Ty będziesz moją, a ja będę twój,
tylko proszę cię, Kasieniu, z innymi nie stój./bis


Będę ja stała i rozmawiała,

bom od ciebie, mój Jasieńku, słowa nie miała./bis


Chodzi po sieni, suknia w zieleni,
oj, poczekaj, mój Jasieńku, choć do jesieni./bis


Coś ty za pani, że gardzisz nami,
tyle twego mająteczku: wianek ruciany./bis


A coś ty za pan, że ja czekać mam,
tyle twego mająteczku: czapka i sukman./bis


Nad moim wiankiem, rodzina płacze
a nad twoją marną czapką czarny kruk kracze./bis[1]