Już od dawna z latarni zdarto krepy abażur              a e
Z szpalt dzienników spłynęły czarnych liter strumienie  a e a
W oddalonym grobowcu na kalwińskim cmentarzu            a e a
Pochowała już Polska swe krwawiące sumienie             F e G a

Ozdobiła Mu szyję w wielkiej wstęgi naszyjnik           e h
Rozkazała jednemu: Ty mu pokłon swój udasz!             e G D e
W kornej ciszy narodu zagorzały partyjnik               h e h e
Wielkiej piersi wystygłej dotknął ręką jak Judasz       G D h e

Dziś jest cicho i prosto, jakoś mdławo i ckliwie        a e
Dni mijają za dniami jednostajne jak kierat             a e a
Jak by nic się przez fakt ten nie zmieniło właściwie    a e a
Że na Zamku w Warszawie umarł jeden literat             F e G a

Tylko krzyczy zaklęte w karty książek dziedzictwo       d a
Że w nich żyje coś więcej niż wspomnienie poddaństwa    d a
Że umarło z nim narodowe dziewictwo                     e a
Zdeptane butami rodzącego się Państwa                   e A

Dziś, gdy sen nasz o chlebie w dłonie noże nam kładzie  e h
Bezlitosny jak nędzarz, co podzielił swój dom z kim     e G D e
Dla tych, którym się jeszcze sen majaczy o szpadzie     h e
Sen o Polsce bezgrzesznej - będzie snem o Żeromskim     C h D E