Kiedy staje przed nimi    e
w cieniu podejrzenia      H7
jest jeszcze cały         a
z materii światła         H7

eony jego włosów
spięte są
w pukiel
niewinności

po pierwszym pytaniu      e
policzki nabiegają krwią  H7

krew rozprowadzają        a
narzędzia i interrogacja  H7

żelazem trzciną wolnym ogniem
określa się granice jego ciała

uderzenie w plecy utrwala kręgosłup
między kałużą a obłokiem

po kilku nocach
dzieło jest skończone
skórzane gardło anioła
pełne jest lepkiej ugody

jakże piękna jest chwila
gdy pada na kolana
wcielony w winę
nasycony treścią

język waha się
między wybitymi zębami
a wyznaniem               a H7
wieszają go głową w dół   e D C H7

z włosów anioła           e
ściekają krople wosku     e
tworzą na podłodze        h
prostą przepowiednię      h