PotwierDdzają to Gsetne przyDkłaGdyD,
Że wehsterny wciąż A7jeszcze są w DmoGdzieD,
Wysłuchajcie więc, Gpaństwo, balDlaGdyD 
O tak hzwanym najA7dzikszym zaDchoGdzieD7. 
Miasto Gbyło tam,g jakich tyDsiące,    D7  
Wokół Gpreria i skały naDprzeciw,
Jak gdzie indziej świeGciło tam DsłońGceD,
Marli hstarcy, roA7dziły się DdzieGciD7. 

I tym Gtylko od Dinnych różni A7się ta balDlada,
Że w tym Gmieście gdzieś na prerii Dkrańcach    D7  
Na jeGdnego mieszDkańca jeden A7szeryf przyDpadał,
Jeden hszeryf na jeA7dnego mieszDkańca.    G   D   A7  

Konsekwencje ten fakt miał ogromne,
Bo nikt w mieście za spluwę nie chwytał
I od dawna już każdy zapomniał,
Jak wygląda prawdziwy bandyta.
Choć finanse poniekąd leżały,
Gospodarka i przemysł był na nic,
Ale każdy, czy duży, czy mały,
Czuł się za to bezpieczny bez granic.

Bo tym tylko od innych... itd.

Jeśli państwa historia ta nudzi,
To pocieszcie się tym, że nareszcie
Którejś nocy krzyk ludzi obudził:
"Bank rozEbity! BanA7dyci są w DmieśGcieD7!".
Dobrzy ludzie, na próżno wołacie,
Nikt nie wstanie, za spluwę nie chwyci,
Skoro każdy świadomość zatracił,
Czym się różnią od ludzi bandyci.

A tym tylko od innych różni się ta ballada,
Że w tym mieście gdzieś na prerii krańcach
Na każdego człowieka nagle strach upadł blady,
Od szeryfa do zwykłego mieszkańca.

Potwierdzają to setne przykłady,
Że westerny wciąż jeszcze są w modzie,
Wysłuchaliście, państwo, ballady
O tak zwanym najdzikszym zachodzie.
Miasto było tam, jakich tysiące,
Ludzkie w nim krzyżowały się drogi,
Lecz nie wszystkim świeciło tam słońce,
Bo bandyci krążyli bez trwogi.

Wyciągnijmy więc morał w tej balladzie ukryty,
Gdy nie grozi nam żadne rififi,
Że czasami najtrudniej jest rozpoznać bandytę,
Gdy dohkoła są A7sami szeDryGfiD.
Gdy dokoła są sami szeryfi.
Gdy dohkoła są A7sami szeDryfi.


W załączonej wersji utworu ostatnia zwrotka jest pół tonu wyżej, ale w innych
niekoniecznie.