Róbmy swoje Wojciech Młynarski

    C                d
Raz Noe wypił wina dzban
  a                 G
I rzekł do synów: Oto
    C              d
Przecieki z samej Góry mam-
    a            G
Chłopaki, idzie potop!


   a          G
Widoki nasze marne są
  a           d
I dola przesądzona,
    C           D7
Rozdzieram oto szatę swą-
C         G             C
Chłopaki, jest już po nas!


  d               G
A jeden z synów- zresztą Cham-
d7                  G7
Rzekł: Taką tacie radę dam:

C
Róbmy swoje!
                     d
Pewne jest to jedno, że
F
Róbmy swoje!
d7             G7         C  C7
Póki jeszcze ciut się chce,


d             G7      C
Skromniutko, ot, na własną miarkę
D7                           G7
Zmajstrujmy coś, chociażby arkę! Tatusiu:
C              A7
Róbmy swoje! Róbmy swoje!
d7            G7        C
Może to coś da- kto wie?

    C                d
Raz króla spotkał Kolumb Krzyś,
 a                 G
A król mu rzekł: Kolumbie,
     C              d
Pruj do lekarza jeszcze dziś,
    a          G
Nim legniesz w katakumbie!


    a           G
Nieciekaw jestem, co kto truć
 a           d
Na twoim chce pogrzebie,
    C             D7
Palenie rzuć, pływanie rzuć
C           G           C
I zacznij dbać o siebie!


  d                G
A Kolumb skłonił się jak paź,
d7                 G7
Po cichu tak pomyślał zaś:

C
Róbmy swoje!
                     d
Pewne jest to jedno, że
F
Róbmy swoje!
d7             G7         C  C7
Póki jeszcze ciut się chce,

d             G7      C
I zamiast minę mieć ponurą,
D7                           G7
Skromniutko, ot, z Ameryk którą- odkryjmy…
C              A7
Róbmy swoje! Róbmy swoje!
d7            G7        C
Może to coś da- kto wie?


    C            d
Napotkał Nobla kumpel raz
  a               G
I tak mu rzekł: Alfredzie,
    C              d
Powiedzieć to najwyższy czas,
    a             G
Że marnie ci się wiedzie!

     a              G
Choć do doświadczeń wciąż cię gna,
     a               d
Choć starasz się od świtu,
     C           D7
Ty prochu nie wymyślisz, a
C        G           C
Tym bardziej dynamitu!

  d               G
A Nobel spłonił się jak rak,
d7             G7
Po cichu zaś pomyślał- jak?


C
Róbmy swoje!
                     d
Pewne jest to jedno, że
F
Róbmy swoje!
d7             G7         C  C7
Póki jeszcze ciut się chce,
d            G7      C
W myśleniu sens, w działaniu racja,
D7                           G7
Próbujmy więc, a nuż fundacja- wystrzeli?
C              A7
Róbmy swoje! Róbmy swoje!
d7            G7        C
Może to coś da- kto wie?