Zanim się skończy ciepło
I gwiazda skrzydła zwinie
I trzeba będzie znowu
Wędrować przez pustynię
Dotknijmy siebie dłonią
Jakbyśmy dotykali Tego
Co się narodził
I światło w nas zapalił

Nie zapomnijmy tego
Dziecinnie bezbronnego
Bezbronnie naiwnego
Ten blask był przecież w nas.

Nie zapomnijmy ciepła
Co może już uciekło
Zgubiło się w tej drodze
Ale się wrócić może
Bo nieskończony czas

Gwiazdy pachnącej sianem
Prezentów niespodzianych
Przyjaciół zapomnianych
Co domu drzwi otworzą
Aby powitać nas

Bagaże spakowane
Matka otula dziecię
Osiołek nogą grzebie
Ma długą drogę przecież
Ciemności w drzwi stukają
Lodowe mają twarze
Nie zapomnijmy tego
Żeśmy tu byli razem.