Już nie mam, moja ty jedyna
Tych głupich dwudziestu lat
Już coraz trudniej, zapominam
I ością w gardle staje świat

Już nie mam, moja ty płonąca
Tych głupich, okrutnych zdań
Z motyką nie rwę się do słońca
I nie próbuję wszystkich dań

A jednak wciąż do ciebie wracam
Przez każdą myśl, każdy gest
A jednak wciąż do ciebie wracam
Jak z nami jest, jak to jest?
A jednak wciąż do ciebie wracam
Do twoich ust, twoich rąk
A jednak wciąż do ciebie wracam
Czyj był ten błąd, wielki błąd?

Już nie mam, moja ty uparta
Tych głupich, szczeniackich chceń
Żeby na jedną stawiać kartę
Żeby zaliczać każdy dzień

Już nie mam, moja cicha, śliczna
Tych głupich tęsknotek stu
Noc jest zwyczajna, nie liryczna
I my zwyczajni - dziś i tu

A jednak wciąż do ciebie wracam
Przez każdą myśl, każdy gest
A jednak wciąż do ciebie wracam
Jak z nami jest, jak to jest?
A jednak wciąż do ciebie wracam
Do twoich ust, twoich rąk
A jednak wciąż do ciebie wracam
Czyj był ten błąd, wielki błąd?

Już nie mam, moja w mit zaklęta
Tych głupich słowików w bzach
Jutro mnie takim zapamiętaj
Wtedy pojutrze staniesz w drzwiach