Zawsze wiosną zakochani
chcą zatrzymać czas.
Idą w słońce ulicami
przez ogrody miast.
Nie chcą stracić żadnej chwili,
żadnej barwy dnia,
nagle własny świat odkryli
wśród codziennych spraw.

Tylko sobie darowani
w bezdomnych snach
znajdują dom,
jak my kiedyś tacy sami.
Są wśród nas i między nami
i wierzą, że zdobędą to,
co zdobyć chcą.

Zawsze wiosną zakochani
piszą pierwszy wiersz,
razem biegną wspomnieniami
do tych samych miejsc.
Widzą siebie w każdym oknie,
lubią ten sam film,
odnajdują własny portret
na ekranach kin.

Tylko sobie darowani
w bezdomnych snach
znajdują dom,
jak my kiedyś tacy sami.
Są wśród nas i między nami
i wierzą, że zdobędą to,
co zdobyć chcą.

Zawsze wiosną zakochani
dzielą się swym dniem,
mówią o tym godzinami,
co im marzy się.
Co dzień się żegnają dłużej
spojrzeniami słów,
nim ostatnim autobusem
w noc odjadą znów.