e H7 e H7 Ktoś mówił, że z gliny ulepił mnie Pan, e H7 e H7 Lecz przecież się składam z kości i z krwi. e e7 a a7 Z kości i krwi i z jarzma na kark H7 e I pary rąk, pary silnych rąk. e H7 e H7 Co dzień szesnaście ton i co z tego mam? e H7 e H7 Tym więcej mam długów im więcej mam lat. e e7 a a7 Nie wołaj święty Piotrze, ja nie mogę przyjść, H7 e Bo duszę swoją oddałem za dług Gdy matka mnie rodziła, pochmurny był świt. Podniosłem więc szuflę, poszedłem pod szyb. Nadzorca mi rzekł - Nie zbawi Cię Pan, Załaduj co dzień szesnaście ton. Co dzień szesnaście ton... Czort może dałby radę, a może i nie. Szesnastu tonom podołać co dzień. Szesnaście ton, szesnaście jak drut, Co dzień nie da rady nawet i we dwóch. Co dzień szesnaście ton... Gdy kiedyś spotkasz mnie, lepiej z drogi mi zejdź, Bo byli i tacy - nie pytaj gdzie są. Nie pytaj gdzie są, bo zawsze jest ktoś, Nie ten, to ów, co urządzi Cię. Co dzień szesnaście ton...

Ktoś mówił, że z gliny ulepił mnie Pan, a Lecz przecież się składam z kości i z krwi. a Z kości i krwi i z jarzma na kark a d I pary rąk, pary silnych rąk. E a Co dzień szesnaście ton i co z tego mam? a Tym więcej mam długów im więcej mam lat. a Nie wołaj święty Piotrze, ja nie mogę przyjść, a d Bo duszę swoją oddałem za dług E a Gdy matka mnie rodziła, pochmurny był świt. Podniosłem więc szuflę, poszedłem pod szyb. Nadzorca mi rzekł - Nie zbawi Cię Pan, Załaduj co dzień szesnaście ton. Co dzień szesnaście ton... Czort może dałby radę, a może i nie. Szesnastu tonom podołać co dzień. Szesnaście ton, szesnaście jak drut, Co dzień nie da rady nawet i we dwóch. Co dzień szesnaście ton... Gdy kiedyś spotkasz mnie, lepiej z drogi mi zejdź, Bo byli i tacy - nie pytaj gdzie są. Nie pytaj gdzie są, bo zawsze jest ktoś, Nie ten, to ów, co urządzi Cię. Co dzień szesnaście ton...