Uczyłem się przez całe życie
Począwszy od najmłodszych klas
Jak licytować należycie
I kiedy skromnie zgłaszać pas
Kart różnych talie w ręku trzymam
Codziennie z życiem o coś gram
A że na innych wciąż się zżymam
To dość już gier tych wszystkich mam
Więc gdy mi wszystkie dni upłyną
Gdy się wypełni dany czas
Wtedy gry z losem wszelkie miną
Wreszcie na stałe powiem pas
Bo mam nadzieję dobry Boże
Że mi pozwolisz świat mieć gdzieś
Że zdołam wyrwać z ziemi korzeń
I że polecę niczym pieśń

Serdecznie dosyć mam miałkości
Która otacza wokół nas
Więc kiedy spojrzę ku jasności
Wtedy na stałe powiem pas
A jeśli w niebie też gry trwają
O jakie stawki kto z kim gra
Czy wszystkim grać tam pozwalają
I kto zasady tych gier zna
Nie chcę znowu nerwów tracić
Choć gry bywają pełne kras
Nie chcę za błędy znowu płacić
Lepiej tam stale mówić pas
Nie nie chcę znowu nerwów tracić
Nie chcę za błędy znowu płacić
Lepiej tam stale mówić pas

Trzeba być twardym niczym skała
Słabości trzeba przegrać precz
Chce żeby się nie zmarnowała
Przemiana ciała w ducha
Lecz jeśli okruch hazardzisty
Przeżyje tej przemiany czas
To boję się, że duch świetlisty
Pokornie zmilczy moje pas
I znowu zagram w ciemne karty
Od nowa talia pójdzie w tas
I znów zanucę refren zdarty
Niech diabli wezmą durne pas
I znowu zagram
I znów zanucę refren
Niech diabli wezmą durne pas