Zawsze gdy siedzę sam to czuję,
Że wokół złodziej gwiazd poluje,
Anielskie oczy swe wpatruje,
Choć z wierzchu niewinny tak znów knuje.

Nie wstaję nigdy gdy upadam,
Dopóki on w myślach mych mną włada,
Jam panem swoich dni w tych chwilach,
Choć każda z nich piękna jest, przemija.

Nie dziwi mnie w środku dnia brak cienia,
Przestała mnie dręczyć ćma sumienia,
Oddałem się całkiem swym pokusom,
Nie czuję nawet, że mnie duszą.

Gdy teraz siedzę sam to czuję,
On każdą mą zwykłą myśl pilnuje,
Chcę uciec do swego ja, bo słyszę,
Że woła każdego dnia drąc ciszę.

Dopiero teraz gdy umieram,
Powoli do mnie to dociera,
Nie boli noża cios gdy wbija,
Jeżeli prawdziwe ja zabija.

Błagam, znieczulcie mnie już teraz,
Bo teraz rozkoszy ból doskwiera.

I znowu siedzę sam z nadzieją,
Że gdzieś w świecie jednak tam istnieją,
Skrzydlate chwile co nękają,
I zbudzą, okropny ból zadając.