Północ w barze, pustym barze,
Między piekłem i niebem.
Na stole piwo, Pismo Święte,
Ciągły strach przed Bogiem,
Zagładą, przed samym sobą.
Ja to czuję, czuję w kościach..
To stanie się dziś!
Zanosi się na koniec świata!

Ja to czuję.
To jest ten dzień.
Początek końca.
Wielkie BUM!

Aż wpada Jezus i mówi:
"To jest koniec."
No tak.. To był nasz błąd.
Dawno temu w genetyce
Nastąpił przełom.
Sklonowali Chrystusa DNA.
Minęło dwa tysiące lat,
A on chce teraz zniszczyć świat!
Choć ja nie jestem tego wart,
Pozwól skończyć tylko piwo..

Dlaczego dziś?
Dlaczego tu?
Dlaczego ja?
Oglądam koniec świata w barze,
Na końcu świata..

On podszedł do mnie i powiedział:
"Ktoś musi witać koniec świata w barze,
bo jedni witają go w łóżku, inni w pracy..
A Ty jesteś tu.
Nie zasłużyłeś na apokalipsę.
Ale w nagrodę będziesz jednym z nielicznych,
Żywych grzebiących w błocie po katastrofie.
Opisz to co widziałeś, to co jest i to co musi się stać!"

I ujrzałem na niebie znak wielki
I godzien podziwu,
Siedem aniołów trzymających siedem plag.
Tych ostatecznych, bo w nich dopełni się gniew Boga.
I ujrzałem jakby morze szklane, pomieszane z ogniem.
I ujrzałem bestię wychodzącą z morza!