"...albowiem prysły zmysły, albowiem prysły zmysły
i prysło pasmo zmysłów snu, cza-cza-cza!"

Słyszę pytania w mojej głowie, odpowiadam na nie
Przykładam węże do mych skroni, uruchamiam w trybie ssania
Proszę daj mi swoje oczy, chcę inaczej widzieć świat
Jestem gotów
START!
START!
START!
START!

Tak realnieje świat - skokami, spięciami
Już smrody realności zaczynają wsiąkać w ściany
Zmysły formują w głowie nóż, który tnie od środka
Pryskają zmysły, pryska mózg, już prysło pasmo zmysłów snu

Tak realnieje świat - skokami i spięciami doznań
Wkrótce uderzy w nas kolejna fala
Zwalniam czas, opóźniam ucieczkę zmysłów z mojego ciała
Kolory świata czarno-białe
Bezzałogowy statek płynie dalej

Mam komplet zmysłów skatowanych
Uwięzionych w moim ciele
Szczury opuszczają statek
Nie odczuwam już za wiele

Więc najpierw wyciągam z czaszki mózg
Później głowę odkręcam od szyi
Rzucam nią daleko przed siebie
Wreszcie czuję, że żyję

Tak realnieje świat - skokami i spięciami doznań
Wkrótce uderzy w nas kolejna fala
Zwalniam czas, opóźniam ucieczkę zmysłów z mojego ciała
Kolory świata czarno-białe
Bezzałogowy statek płynie dalej